Een paar oude eiken, een lantaarnpaal en een kat
@: Het verhaal van
- 213.84.151.42
(E-life - thuis)
|
|
Gepost op 20-9-2003 om 20:29 |
| |
Het was de oude eik die al jaar en dag stond te genieten, temidden van andere eiken. Ze ergerden zich echter allen aan de lantaarnpaal, die nooit eens een vriendelijk woordje over had voor de kat van de familie Klapper. De kat was een frequent bezoeker van de eiken, als ie naar buiten ging om te zeiken. Niets dan lof, aangezien kattenpis een eik enorm genot kan brengen. De lantaarnpaal werd eveneens getrakteerd op een verse straal, echter deze waarderde het geenszins. Hoe kon de kat weten dat hij die rare ijzeren gestalte tussen al de liefdevolle boompjes zo tegen zich zou keren. Op een avond werd er achteloos een condoom neergekwakt, in de nabijheid van de grillige lantaarnpaal. Nu heb ik een hoop meegemaakt in mijn leven, maar de ergering die de lantaarnpaal uitte middels het robuusk knipperen van zijn licht, heb ik zelden erger gezien of gehoord. De lantaarnpaal spande zich enorm in om een zo groot mogelijke indruk te maken. Het gevolg was dat de ijzeren lichtpaal behoorlijk moe werd. Hij doofde zijn licht tenslotte, en besloot een uiltje te knappen. De eiken waren allang opgelucht, na deze wrede verstoring van moeder natuur. Die rare paal ook altijd, met fratsen van allerlei soort. De kat kwam nooit meer opdagen, blijkbaar geschrokken van het machtsvertoon dat de lantaarnpaal tentoon had gesteld, juist op het moment dat de kat besloten had wederom een plasje te gaan plegen op zijn oude stekkie. Na dit gelezen hebbende snakt u misschien naar een verkoelend drankje, gezien de verhitte relatie tussen de lantaarnpaal enerzijds en de eiken en kat anderzijds. En wie ben ik om daar tegen in te gaan. Loopt u dus gerust naar de koelkast, bevredig uw behoeften. De kat zou het ook gedaan hebben.
|
|
|
