Plakje Kaas
@: stukje worst
- 213.84.146.153
(--)
|
|
Gepost op 14-6-2004 om 12:01 |
| |
"Wie weet er hoe laat het is?" vroeg Klaas de Bruin olijk aan zijn collega's tijdens lunchtijd. "Krijg toch de kankercholerabloedtyfus in je anus", antwoorde Bob Nors. Dit niet echt als relevant te bestempelen antwoord viel Klaas rauw op zijn dak, maar was desondanks te verwachten. Iedereen had namelijk een schurfthekel aan Klaas, zelfs Tini een 54 jarige koolmees waar Klaas ooit een verhouding mee had.
De chef kwam binnen, iedereen werd stil. Volgens Klaas was dat omdat men bang was dat de chef de uitspatting van Bob had gehoord. Klaas keek ontsteld en tegelijkertijd verwachtingsvol naar zijn chef. Bob zou zeker een standje krijgen, misschien zelfs worden ontsl....PatsPatsPats!!! Auauau schreeuwde Klaas. Zijn gedachte over de toekomst van Bob werd ruw onderbroken door zijn chef die met een wc-borstel in zijn gezicht begon te meppen. "Ontzettende nietsnut!! Sukkel!! Lelijke aap!" Geen scheldwoord liet de chef onbenut en de groep collega's had inmiddels het liedje "Als sterren aan de hemel staan" van Frans Bauer ingezet.
Een wat onwerkelijke situatie, althans voor een buitenstaander dan, maar in het bedrijf waar dit verhaal zich afspeelt was het wekelijkse kost. Klaas leed echter aan een ernstige vorm Alzheimer, dus hij beleef het voorval elke week opnieuw.
Toen de wc-borstel schoongeslagen was werden de broekriemen uitgetrokken en ging iedereen met de volle 100% inzet op Klaas inslaan. Behalve Alzheimer had Klaas namelijk ook nog last van Lepra. Op het kantoor hadden ze een tijdje terug een puntensysteem op poten gezet. Rollende tenen en vingers waren 5 punten, afvallende armen en benen waren 25 punten en degene die Klaas' zijn hoofd van zijn bovenlichaam kon knallen verdiende maar liefst 100 punten. Dit was echter nog nooit gebeurd.
Na deze afranseling die als vaste prik op maandag plaatsvond werd Klaas naar het ziekenhuis gebracht alwaar zijn verloren ledematen weer aan zijn lichaam werden genaaid. De rest van de week kreeg hij ontbetaald verlof om uit te rusten om vervolgens maandag weer nietsvermoedend, met zijn haar strak in een scheiding en het geld voor een kopje cup à soup al in de hand het kantoor binnen te treden.
Zielig?? Op het eerste gezicht ja. Op het tweede gezicht?? geenszins! Klaas is namelijk echt een vuile kankerhomo.
|
|
|
