Jan
@: BlaalB
- 80.60.206.110
(Jan)
|
|
Gepost op 17-9-2003 om 12:43 |
| |
Heeren, er moet mij iets van het hart. Gister moest ik tijdens de les "schrijven" een verhaal neerpennen. Hier dienden de volgende woorden in voor te komen: lantaarnpaal, moe en condooms. Ik heb echter niet meer de kans gekregen dit verhaal in de les aan mijn medestudenten voor te dragen. Nu wil ik graag, zodat het niet in de vergetelheid raakt, mijn verhaal hier aan jullie doen. Hier komt het, het heeft overigens geen titel.
Het was 10 uur 's avonds. De hemel was pikzwart, op de maan en een paar sterren na. Deze gaven echter niet genoeg licht om het briefje te kunnen lezen dat even daarvoor door een hoer in mijn broekzak was gestopt. Ik verplaatste mij daarom naar een lantaarnpaal aan de overkant van de straat.
Naar de lantaarnpaal slenterent dacht ik terug aan de tijd dat ik nog in Zimbabwe woonde. Lekkere ijsjes hadden ze daar. Toch konden die ijsjes niet verhinderen dat ik mijn horizon wilde verbreden, een man wil namelijk ook wel eens iets anders dan banaan. Zo ben ik uiteindelijk in IJsland beland, hopende hier meer smaken aan te treffen.
Bij de lantaarnpaal aangekomen moest ik even uithijgen, moe als ik was na 10 meter asfalt overbrugt te hebben. Eenmaal bijgekomen reikte ik diep in mijn broekzak en pakte het briefje met duim en wijsvinger vast. Ik ontvouwde het en hield het in het licht, zodat ik kon lezen wat er op stond.
Er stond niets op. Typisch. Dertig jaar geleden was ik zo'n hoer achterna gerend om haar de waarheid te vertellen. Nu niet. Mijn condooms zijn op.
Heeren, ik dank u voor uw luisterend oor.
Gr. Jan
|
|
|
