|
|
| Manuscript |
| Een bestseller in wording. |
|
|
Het was donker in de bar. Maar ik schatte haar niet ouder dan 16, 15 hooguit. Dat ik haar ging neuken stond al sinds mijn binnenkomst in de sterren geschreven. "Hoe heet je?" vroeg ik. "Marjetta" zei ze.
Haar stem klonk als een terugrollende golf over een met schelpen bezaaid strand ergens veel zuidelijker dan waar we nu waren. "Wil je iets van me drinken?" vroeg ik. "Doe maar mij iets longs" zei ze. Iets longs. Iets longs kon ze altijd van me krijgen. Iets veel longers dan ze zich in haar stoutste dromen kon voorstellen, en als alles meezat nog deze zelfde nacht. Ik bestelde een daikiri met een twist.
"Hoe oud ben jij eigenlijk?" vroeg ik. "12" antwoordde ze zonder enige aarzeling. Aan de ene kant was dit natuurlijk zwaar kut, aan de andere kant ook weer juist niet. Vlak onder haar onderlip bevond zich een soort maagdelijk windstiltegebied dat waarschijnlijk nog nooit door een blanke tong was beroerd.
"Leven je ouders nog?" vroeg ik. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik eerst de dochter een veeg had gegeven, en daarna ook nog wekenlang haar moeder moest uitwonen om de gemoederen weer enigszins tot bedaren te brengen. "Mijn ouders zijn gescheiden" zei Marjetta. Alsof ik dát gevraagd had, 12 en nu al dom. Maar goed, het had erger gekunt. Dom dat neukte meestal lekker snel weg was mijn ervaring, en was achteraf ook makkelijker te dumpen dan de meer belezen kipjes wier vakken ik in de loop der jaren had bijgevuld.
Dreesman stond ondertussen met zijn gebruikelijke plompheid de bar overeind te houden, en zei op alles alleen maar "Jajajajaja... jajajajajajaja" in plaats van zijn kont te lichten en mij met mijn verse vangst van die avond alleen te laten. Zijn bril was beslagen aan de binnenkant, alsof zijn opgekropte geilheid zich door de glazen een weg naar buiten probeerde te vinden. Soms deed hij me aan mijn vader denken. Ook zo'n lul die nooit begreep waar ik eigenlijk mee bezig was.
|
|
|
