|
|
| Manuscript |
| Een bestseller in wording. |
|
|
Ondertussen prevelde Dreesman onverstoorbaar zijn "Jajajajajaja" achter de bar. De gedachte schoot door mijn hoofd hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat die jongen ooit biologisch verwekt is.
Bij het aanhoren van de stem van Marjetta viel me op dat ze iets geils had. Iets onbegroeids. Een zekere je-ne-sais-quoi. Ik keek toe hoe zij langzaam haar lippen aflikte en daarbij de daikiri (nu zonder twist) van haar lippen veegde. Diezelfde avond kon ze wat mij betreft nog wat anders van haar lippen likken.
Nog geen moment nadat ik dat gedacht had kon ik mijzelf niet meer tegenhouden en sloeg ik in een triomfantelijke doch trefzekere draai Dreesman tegen de vlakte. Zijn geprevel ging langzaam over in gekreun terwijl zijn plompe lichaam zich achter de bar ter aarde stortte.
Een euforisch gevoel maakte zich van mij meester, wat slechts verpest werd door mijn zere hand en het oeverloze geleuter van mijn verse vangst over haar laatste schoolreisje. Het werd tijd om de zinnen eens te verzetten. "Ga je mee?" vroeg ik. "Waar naar toe?" vroeg Marjetta. Ik vervolgde soepel met "Je stoutste dromen".
Nog diezelfde nacht kreeg zij nog wat longs van mij, wat haar maagdelijke windstiltegebied deed omslaan in een storm, een orkaan van dierlijk instinct. Jammer alleen dat ze niet kon pijpen.
|
|
|
