|
|
| Onzin... |
| Uw gebrabbel & commentaar... |
|
|
|
Terug naar onzin
|
De Onverbeterlijke Yakanashi
@: ...en zijn vier dooie kippen
- 80.60.250.6
(Marijn)
|
|
Gepost op 15-5-2004 om 20:03 |
| |
15 april 1984. Een datum die onlosmakelijk verbonden is met de daaropvolgende dag: 16 april dus... de dag dat Yakanashi Zvetlada het even niet meer zag zitten en vier van zijn vijf scharrelkippen in een diepe put gooide.
20 jaar later zit ik met Yakanashi in een café aan de Wolga. Uit angst om herkend te worden heeft hij een gele onderbroek aangetrokken. Ik complimenteer hem met zijn welgevormde dijspieren en hij lacht naar me op een manier die doet denken aan een persoon die ik ooit heb leren kennen in een fastfood-restaurant, niet ver van Nashville, maar wiens naam mij op het moment ontschoten is. Ik bestel twee koffie en vraag of hij ook dorst heeft. Hij zwijgt en gaat zitten. Ik begin te vertellen over mijn dochtertje, wiens melktanden er zo langzamerhand wel eens uitmogen en hoe goed ze is in het drogen van herfstblaadjes. Emotioneel onaangedaan kijkt hij me aan als ik vertel dat ik haar mis. "Klootzak!" zeg ik, en ik gooi één van mijn halflege koffiemokken tegen z'n voorhoofd.
Het begin van het interview loopt wat stroefjes, maar mijn Zaanse verhoortechnieken hebben ervoor gezorgd dat hij wat mondiger is geworden. Hij begint te vertellen over die bewuste dag en hoewel ik hem strak aankijk, luister ik totaal niet naar wat ie te zeggen heeft. In gedachte zit ik bij Jolanda, m'n buurmeisje van 12. De wond die nu fier op Yakanashi's gezicht prijkt doet me denken aan haar vulva. "Genoeg geluld" zeg ik, en ik loop weg. Op zoek naar een teken van God.
|
|
|
De Verloren (en overigens gevonden) Zoon
|
|
Commentaar gegeven op 21-5-2004 om 18:24 |
| |
Een staaltje uitzonderlijk schrijfgeweld. Absurdisme pur sang. Briljantie in een notendop. Onovertrefbaar en tijdloos.
Wie zijn anus brandt moet op de blaren zitten zeggen ze wel eens..... nou dat is hier dus niet nodig!
|
|
met een E
|
|
Commentaar gegeven op 22-5-2004 om 0:1 |
| |
Een onbegenadigd schrijver des onzins wordt doorgaans gekenmerkt door een ijzersterke onzinnige opening en door krachtige punchlines in het plot. Wel, in dit geval zijn beide van hoogstaande kwaliteit. '16 april dus...' Moet ik meer zeggen? En dan die gele onderbroek. HAHAaa. Dit is pure waanzin mensen. Vernieuwend, wat zeg ik: baanbrekend! Yakanashi leert ons allen een lesje. Hoe om te gaan met de wondere wereld der observaties en het vermogen dit vermakelijk te vertalen in onzin! Nog zo'n keurige reflectie in Yakanashi's verhaal: '"Klootzak!" zeg ik, en ik gooi één van mijn halflege koffiemokken tegen z'n voorhoofd'. Fantastisch mensen, wie van ons heeft nu niet soms de neiging een mok tegen elkanders voorhoofd te smijten (alhoewel dit enigszins refereert aan de mok-smijtende scene in 'the big lebowski'). Het wereldse karakter wordt abrupt terug gebracht naar Nederlandse bodem wanneer Zaandam in de schijnwerpers komt te staan. Dit vind ik enigzins jammer, niet omdat ik Zaanse mosterd zo smerig vind, maar omdat ik graag dat mondiale zo hoog in het vaandel heb staan (en wie niet springt die is een jood). Maar dan die grand-finale. Met woorden zoals 'fier' en 'vulva'. Genoeg geluld. HA! We weten allemaal dat we hier te maken hebben met echte klasse, hoewel hier en daar nog net iets meer lef op zijn plaats had geweest.
|
|
Di B to the UNS
|
|
Commentaar gegeven op 2-2-2006 om 16:32 |
| |
Hij blijft toch meesterlijk, dit stuk....
|
|
|
|
|
|
