|
|
| Onzin... |
| Uw gebrabbel & commentaar... |
|
|
|
Terug naar onzin
|
Moha-met
@: dichterlijke klomp
- 62.100.24.219
(E-life A'dam)
|
|
Gepost op 16-5-2004 om 21:59 |
| |
In de trein richting Nieuwegein
Kommer en kwel, ik zit erg goed in mijn vel. Namelijk, ik zit in de trein richting Nieuwegein. Oh oh oh wat fijn. Ik heb mijn krantje bij me, mijn kopje koffie in de aanslag. Nou wat denk je, zie ik me toch een grote neger! Echt zo een hele grote dikke neger. Dus ik roep: 'hee ga jij eens een stukje dansen!', waarna mijn reis per trein naar Nieuwegein toch een tikkeltje minder werd. De dikke neger beschouwde mijn opmerking als racistisch van aard en schakelde laf de conducteur in die niet scheen te begrijpen dat ik het uit collectief oogpunt had geroepen. Immers, wie vind het nou niet vermakelijk als een grote dikke neger een stukje danst. Je weet toch.
Maargoed, ik de trein uit, balen natuurlijk. Wat doe je dan? Nou wie het weet mag het zeggen. Ik ging in ieder geval een balletje mayo bestellen in de locale snackbar, want ik had inmiddels flinke honger gekregen. Rarara wie staat er in de snackbar? Juist: Midas Dekkers. Nou als je iemand niet tegen wilt komen als je net uit de trein gezet bent vanwege een dikke neger die niet wil dansen, dan is het dus Midas Dekkers. Ik bestel rustig mijn balletje mayo, weet je wat ie tegen me zegt? 'De balletjes mayo zijn hier niet te vreten hoor, maar ga je gang.' waarop ik plotsklap uit mijn spreekwoordelijke slof schoot en hem voorzag van een oorveeg. Zoals een echte kerel betaamd rende ik snel weg en at ik mijn balletje mayo rustig op in een afgelegen straatje.
Nog steeds gefrustreerd vanwege de treinneger besloot ik het stationsplein op te zoeken en een andere trein te proberen. Eenmaal in de trein zag ik een chinees die ik vriendelijk verzocht een andere wagon op te zoeken. Ik vond hem namelijk nogal klein en in het kader van gelijksoortigheid leek me dit geen onredelijk verzoek. En mensen, ik kan u verzekeren, niemand zei een woord en zoals u allen weet betekent zwijgen instemmen. De chinees verliet de wagon en ik voelde me triomfantelijk. Nieuwegein leek dichter bij dan ooit. Niets was minder waar, want bij het volgende station stond ik weer met beide benen buiten (op de grond). Stomme kleine chinees had de conducteur gehaald en gezien mijn sociale karakter maakte ik geen amok toen ik verzocht werd de trein te verlaten.
Ik dacht bij mezelf ik heb betere dagen gehad. Ik ga gewoon niets meer zeggen als ik in de trein zit, dan kan me niets gebeuren! Even later toen ik enigzins gespannen weer een trein betrad leek de kust veilig. Ik ging rustig zitten en dacht aan Nieuwegein. Echter, slechts luttele momenten later, kwam er een kale man naar me toe die vroeg of ik de trein wilde verlaten! Ik zeg: 'nou moet je eens goed luisteren, je gaat maar lekker boter-kaas-en-eieren met je kop!' Geen geslaagde opmerking, wat het bloed uit mijn neus verraadde. Echter, ditmaal moest mijn opponent het bezuren, hij kon de trein verlaten. Ik dankte Allah voor deze ommekeer en zou spoedig in Nieuwegein zijn.
|
|
|
Trein... das pas fijn
|
|
Commentaar gegeven op 21-5-2004 om 19:51 |
| |
Zeker weten dat het niet de trein naar St. Michelsgestel was?
|
|
Ab Griesmeelpap
|
|
Commentaar gegeven op 21-5-2004 om 21:25 |
| |
Onder het pseudoniem Moha-met probeert deze auteur zijn onvervalste racistische aard te verbergen achter een quasi-islamitisch masker. En dat doet ie met verve. Als zoete koekjes slikt de lezer de ronduit weerbarstige opmerkingen, want men weet als geen ander dat de schrijver een hoger doel voor ogen heeft, namelijk de integratieproblematiek de kop in te drukken. Het stuk zakt echter in de tweede alinea een beetje in, wanneer Midas Dekkers wordt gebruikt om het verhaal biologisch te verantwoorden. Overmoed: een bekend verschijnsel in het jonge schrijversgilde. Maar hier wordt het getolereerd.
Al met al een prima stuk dus.
|
|
|
|
|
|
