Hubert
@: Het begin van een estafette-
feuilleton, wie schrijft de volgende twee alinea's?
- 83.118.176.181
(--)
|
|
Gepost op 11-1-2008 om 14:24 |
| |
De vleesgeworden treurigheid
Veel gêne kende Tibald niet. Hij nam zelden de moeite om de gordijnen te sluiten als hij naakt door hun etagewoning liep. Op het strand keek hij gniffelend naar mensen die zich in de moeilijkste bochten wringen om hun seksloze lichamen aan het publieke oog te onttrekken. Wat een verspilde moeite. ‘Kijk die arme drommels eens de schijn op houden’, mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.
Voor poepen maakte hij een uitzondering. Dit deed hij altijd in volle overtuiging met de deur dicht. Zelfs na 27 jaar huwelijk moest er wat te raden overblijven, vond hij. Soms als hij alleen thuis was permiteerde hij het zich de deur open te laten staan. Af en toe liet hij zelfs een lichte kreun ontsnappen als de Thaise curry van een dag eerder zijn poepgat met vurige steken geselde. Een kreun die vooral toe te schrijven was aan een zeldzaam korstondig geluksgevoel. Even was zijn anus het middelpunt van het universum en misinterpreteerde hij het geborrel in zijn onderbuik voor verliefdheid. Geen gekke vergissing voor iemand die al zo lang een verstandshuwelijk onderhield met zijn achternicht. Gemma liet hem niet onbewogen. Zo was het ook weer niet. Maar meer dan een oppervlakkige vertrouwelijkheid was er nooit tussen hen ontsproten. Seksuele aantrekkingskracht kon je met alle goede wil van de wereld niet aan Gemma toeschrijven. Haar vormeloze postuur combineerde ze met een afstotelijke plompheid en een onverklaarbaar muffe lichaamslucht. Geen wonder dat Tibald zijn seksuele troost af en toe zocht in de warme schoot van een beroepskracht.
|
|
|
