|
|
| Onzin... |
|
|
|
Eerdere onzin - pagina's:
13
12
11
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
|
The bank of Indonesia
Loaded
- 185.42.84.94
(--)
|
|
Gepost op 31-10-2018 om 9:45 |
| |
Doe een bitcoin in je reet, zodat je al je crypto zorgen vergeet!
|
|
| Commentaar (0) |
|
Max Verstappen
Kansloos
- 83.81.242.157
(--)
|
|
Gepost op 27-8-2017 om 17:10 |
| |
Ik wil een audi ipv een renault....
|
|
| Commentaar (0) |
|
DanserT
Te gek gaaf
- 80.253.212.75
(--)
|
|
Gepost op 29-3-2016 om 21:39 |
| |
Zeker
|
|
| Commentaar (0) |
|
Danskoning
Doe mij die maar
- 145.131.150.167
(--)
|
|
Gepost op 29-3-2016 om 14:30 |
| |
Ik heb zooo'n zin in onzin!
|
|
| Commentaar (0) |
|
Sigmund F.
Was will das Weib?
- 77.250.52.21
(--)
|
|
Gepost op 26-5-2011 om 17:44 |
| |
Je wiegt je heupen
Als een slagschip
op oorlogskoers
Kruitdamp in je ogen
Een sluier van mededogen
Minachting als boordgeschut
Ik, een drenkeling
In een zee van verwarring
De stroming ongunstig
Aflandige wind
Laat mij maar bloeden
Spuug in mijn longen
Mijn koffie is zuiver
Zwart als olie
De smaak van verderf
Liefde is ranzig
Als orgaanvlees
goedkoop en intens
|
|
| Commentaar (0) |
|
De stekker ging eruit
Een saga van Neerlandse b
odem
- 192.168.40.11
(Intranet - Jochem)
|
|
Gepost op 25-2-2010 om 22:40 |
| |
"Het is tijd, je moet". "Huh, wat?" schrikte ik op. "Je moet, het is tijd".
Ietwat verbouwereerd deed ik mijn broek al naar beneden toen het verlossende woord kwam: "Nee, BIER!". Oh ja; wacht, we zijn bier aan het drinken, dit is de darkroom niet. Ik vond het ook al zo verdacht licht. Het feit dat er behalve 1 man alleen vrouwen aanwezig waren bevreemde me eigenlijk ook al enigszins.
Goed; normaal gesproken voel ik me toch wat te elitair om me te verlagen tot dit soort simpele genotsmomenten, maar deze nacht had ik het toch even nodig. Een beetje schwung uit een flesje was precies 'what the doctor ordered'.
Nog geen 5 minuten diezelfde gisternacht ervoor was ik namelijk door een veel te dure escort wat te hard in mijn hangende mannelijke delen geknepen waardoor mijn anders zo fiere orgaan er maar wat vaatdoekerig bij hing. De escort in kwestie had blijkbaar wat issues met haar zelfvertrouwen, want ze kon dit niet waarderen en mepte me quasi nonchalant, maar verdomd hard recht in mijn gezicht.
Gek genoeg wond dat me op dat moment nogal op; maar gemept worden zonder dat ik daar eerst voor betaal zinde me geenszins. Na haar expres ietwat te hard bij haar kut gepakt te hebben ben ik op haar gaan zitten op een manier waar Paris Hilton trots op zou zijn, en vervolgens heb ik haar in de jacuzzi uitgescheten.
Nadat de LSD uitgewerkt was moet ik ook eerlijk bekennen dat ook ik dit te ver vond gaan, maar op dat moment kon ik maar aan één ding denken, even een stukje bidden en zo snel mogelijk de zondagsrust in orde herstellen.
Dus daar zat ik dan, aan het bier. "HET IS TIJD, J.P.!" zat Wouter weer te schreeuwen. Ik had er nu echt genoeg van: "IK HEB DIE HOER NIET GENEUKT! WAARSCHIJNLIJK WAS ZE NOG ONGESTELD OOK!".
"Wat krijgen wat nou!" zei Wouter. "Bevaar je niet eens de rode zee?"
En de stekker ging eruit...
|
|
| Commentaar (0) |
|
Batsman
Een verhaal van een echte
multitasker
- 192.168.40.54
(Intranet - Jochem)
|
|
Gepost op 9-8-2009 om 17:44 |
| |
Het was rustig in de stad. De as van het kwaad had blijkbaar geen zin om er nog eentje op te steken, en ik had al helemaal geen zin om wat anders te gaan doen dan moeilijk te ballen. "Een beetje lul in kut zou me goed doen", dacht ik bij mezelf.
Tja, wat dat betreft: het leven van een superheld gaat niet over rozen. Je zou verwachten dat talloze bakvissen wegzwijmelen bij het zien van zoveel viriele mannelijkheid, maar niets is minder waar. Het enige wat overblijft is me dan maar besmuikt naar de hoeren te begeven om daar dan wat mannelijk vocht uit te scheiden. "Alles nat?" vroeg ik aan Greetje, de veel te oud en gerimpelde uitbater van het establissement waar ik even wat vaginaal bungeejumpen wilde gaan uitvoeren. "Hoe toch eens op met diezelfde slechte grap" antwoordde ze ietwat ongepast geïrriteerd. Okee, ik kom hier al jaren dagelijks, en maak telkens dezelfde grap. "Maar ik betaal hier verdomme, dus dan lach je er ook maar om!" dacht ik vervolgens.
Precies om het moment dat ik Greetje even vol in de kut wilde schoppen klonk er een explosie achter mij. Niks maakt mij woedender dan geneuzel van het kwaad in de nacht als ik op het moment sta om even puntje bij paaltje te laten komen. Ik draaide me om om op onderzoek uit te gaan toen ik overvallen werd door een moment van melancholie en narcisme. "Fuck it!" verzuchtte ik. In een beweging pakte ik Greetje op haar bek, ragde ik mijn genotsknots in haar grot en vervloekte ik dit leven. De wereld is toch al naar de kloten. Laat mij gewoon even lekker ketsen.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Josinho
de wulpse jongen
- 189.122.132.104
(--)
|
|
Gepost op 18-1-2009 om 20:25 |
| |
In zijn 9 jarige bestaan had Josi, zoals zijn vrienden hem noemden, nog niet veel plezierigs meegemaakt. Daar zou vandaag echter verandering inkomen..
De zon kwam op, snel zoals dat gaat in Rio de Janeiro. Joshi werd wakker op een uitgevouwen kartonnen doos midden in de stad. Hij had pijn aan zijn poepgat, hij voelde in zijn broekzak. Jawel! 15 real (ongeveer 5 euro) hij kon zijn geluk niet op. Direct vertrok hij naar een boekhandel.
Nooit had hij begrepen wat mensen toch moesten met boeken er stonden helmaal geen plaatjes in. Nee; stripverhalen dat vond hij helemaal geweldig. Als hij vanmiddag weer wat geld had zou hij een stripverhaal kopen.
"3 secondenlijm" zei Joshi. "Wegwezen, rotjoch, ik moet jouw hier niet, nu oprotten of ik bel de politie." zei de man achter de balie. "Ik betaal dubbel" "nou vooruit, dat is dan 18 real" "Ik heb maar 15" "Hier is je lijm, en snel oprotten!"
Hij was heerlijk draaierig en de zon ging al bijna weer onder. Het was een prachtige dag geweest, hij had de hele dag op het strand gesnoven en er lag voldoende etensafval zodat zijn buik lekker volzat.
Plotseling zag hij daar weer die lange jongen van gisteren, ik stond te beachvolleyballen. Snel rende hij naar me toe "wil je weer in mijn kont?" Gelukkig verstaan de andere jongens hem niet. Ik loop naar de jongen toe en gebaar hem op te rotten. Als hij dat niet direct doet geef ik hem een rotschop, al snel is hij aan de horizon verdwenen..
|
|
| Commentaar (0) |
|
Hmmmmmwat?
Bitches ain't shit
- 192.168.40.11
(Intranet - Jochem)
|
|
Gepost op 29-11-2008 om 3:33 |
| |
Op een wat druilerige dag loop ik op het strand. Links en rechts lopen wat mensen me voorbij.
Ze kijken me allemaal wat vreemd aan; niet echt geshockeerd, maar toch wat 'out-of-the-ordinary'.
Blijkbaar zijn mensen toch teveel gewend geraakt aan mijn fishnet outfit.
En dat terwijl de bedoeling was dat meer mensen de Fishnet zouden accepteren.
Mijn teleurstelling was dan ook goed te begrijpen, iedereen die constant blêrt dat fishnets de nieuwe rage zijn; en dan loop ik als enige elke dag erin.
Kijk; dat mijn ballen er half doorheen komen; soit. Maar dat mensen meteen "onethisch!" beginnen te roepen... STIRB!
Gelukkig heb ik ergens een ampul met HIV kunnen bemachtigen en mijn "stirb" in daden om kunnen zetten.
Flikker toch op met je morele bezwaren.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Tom
Bitches who don't know me
, they wanna blow me.
- 213.10.14.135
(--)
|
|
Gepost op 25-9-2008 om 18:34 |
| |
Als ooit onverhoopt het moment zich voordoet waarop het leven zich in een flits aan me voorbijtrekt dan moet het er, treurig genoeg, ongeveer zo uit zien.
http://www.youtube.com/watch?v=q1pJlRDSbzM
Zijn jullie nou tevreden....?
|
|
| Commentaar (2) |
|
Ik heb geen zin meer...
... wie gaat ermee door?
- 82.93.5.10
(--)
|
|
Gepost op 28-7-2008 om 19:07 |
| |
Joop is in weze een hele vriendelijke jongen, alleen heeft ie aids. Hij was al niet echt geliefd in zijn familie, maar deze ziekte was de druppel; joop moest uit huis. Tja, daar sta je dan. 9 jaar, aids en dakloos. Gelukkig was daar Esmeralda. Esmeralda is een crackhoer en gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar, maarrr... teder als het moest. En dát was iets wat Joop miste in zijn leven... crack. Zodoende trokken Joop en Esmeralda de wijde wereld in...
|
|
| Commentaar (0) |
|
Bob Rontje
Oh, nog een crusade?!? Ik
heb er de kracht niet meer voor hoor.
- 195.241.25.54
(--)
|
|
Gepost op 1-4-2008 om 23:48 |
| |
Ik wil naar huis
‘’Ach het overkomt de beste.’’ zei ze.
‘’Normaal gebeurt me dit nooit, ik ben erg gestresst de laatste tijd.’’ Zei ik, terwijl ik me bedacht wat een schande het eigenlijk is dat de McRib van het McDonalds menu is gehaald.
Nogmaals probeerde ik mn pin-pas door de pinpaslezer te halen. Daar stond ik dan, 26 jaar, een maatschappelijk teleurgestelde, een arbeider without a cause. Zo had ik het me vroeger allemaal niet voorgesteld. Waar zijn toch mijn idealen gebelven? Mijn jeugd-dromen? Ach, wie houd ik nog voor gek; ik had helemaal nooit idealen.
Ik kwam een negerin tegen op straat. Ze at niet uit een vuinsemmer. ‘’Jullie staan dichter bij de apen en horen niet in de samenlevening tenzij in een kooitje.’’ Dacht ik. Ik moest lachen om mezelf. Zo was ik niet opgevoed.
Ik had zin om te poepen, maar nog meer zin had ik om in the moven with my uncle and auntie in Bell-Air, maar dat zit er gewoon niet in. Nee, ik zal moeten blijven werken. It’s my prerogative zoals Bobby Brown al zong in zijn 1988 hitsingle. (Deze allinea zal in de definitieve versie waarschijnlijk worden geschrapt.)
Ik trok de deur achter me dicht, telde mijn zegeningen en ging poepen. Ik heb een goede anus. Ik vrees het moment dat mijn anus het begeeft en ik ben aangewezen op adult diapers. Ik kreeg een halve erectie tijdens het poepen en twijfelde even aan mijn sexualiteit waarna ik weer over ging tot de orde van de dag.
Ik had nog een goede 5 uur om te drinken die avond. Met 4.5 uur slaap zou ik nog half fatsoenlijk op mn werk kunnen verschijnen zodat niemand iets door zou kunnen hebben over de staat waarin ik verkeerde. Binnen twee uur had ik mn net gekochte sixpack op. Ik liep naar de supermarkt voor een nieuw sixpack.
Onderweg naar de supermarkt kwam ik de negerin weer tegen. Er had zich een neger bij de negerin gevoegd en ze stonden daar maar een beetje te staan. “Het zijn vast Somaliers ofzo.” dacht ik nog. Ik stak de negerin in dr nek met een schroevendraaier.
“Zo, nu is dit zojuist gebeurd en wat nu.’’ Dacht ik. Ik stond er ook maar een beetje bij, net zoals de neger. De Schroevendraaier stak nog in de nek van de negerin terwijl ze er een beetje bij lag te bloeden op de grond. De neger was in shock.
Ik liep door naar de supermarkt en kocht mn sixpack. Thuis dronk ik 3 blikjes uit het sixpack en besloot mn bed in te gaan. Morgen weer een dag.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Boukake
Op snuffelstage bij de mo
eder van Matthijs van Nieuwkerk
- 83.118.176.181
(--)
|
|
Gepost op 31-3-2008 om 15:09 |
| |
Je droogt je lijf bij de elektrische kachel. Het neon-licht van de aanpalende erotheek bespeelt je naaktheid. De wandspiegel is onverbiddelijk. Ooit dansten donkere krullen guitig op je bevallige schouders. Je gracieuze silhouet deed een balletachtergrond vermoeden. Nu ligt je huid als nat perkament om een kapstok van botten gevouwen. Een jas aftershave sluipt woordeloos de nacht in. Geen vaarwel, geen bedankt, geen blik over zijn schouder. Twee bankbiljetten op het nachtkastje getuigen anoniem van zijn bliksembezoek. Weemoedig kijk je naar buiten. De novemberregen slaat diepe kringen in de donkere gracht. Nog geen spoor van de ochtend te bekennen. Rillend breng je de menthol-sigaret naar je gekloofde lippen.
|
|
| Commentaar (1) |
|
Hubert
Het begin van een estafet
te-feuilleton, wie schrijft de volgende twee alinea's?
- 83.118.176.181
(--)
|
|
Gepost op 11-1-2008 om 14:24 |
| |
De vleesgeworden treurigheid
Veel gêne kende Tibald niet. Hij nam zelden de moeite om de gordijnen te sluiten als hij naakt door hun etagewoning liep. Op het strand keek hij gniffelend naar mensen die zich in de moeilijkste bochten wringen om hun seksloze lichamen aan het publieke oog te onttrekken. Wat een verspilde moeite. ‘Kijk die arme drommels eens de schijn op houden’, mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.
Voor poepen maakte hij een uitzondering. Dit deed hij altijd in volle overtuiging met de deur dicht. Zelfs na 27 jaar huwelijk moest er wat te raden overblijven, vond hij. Soms als hij alleen thuis was permiteerde hij het zich de deur open te laten staan. Af en toe liet hij zelfs een lichte kreun ontsnappen als de Thaise curry van een dag eerder zijn poepgat met vurige steken geselde. Een kreun die vooral toe te schrijven was aan een zeldzaam korstondig geluksgevoel. Even was zijn anus het middelpunt van het universum en misinterpreteerde hij het geborrel in zijn onderbuik voor verliefdheid. Geen gekke vergissing voor iemand die al zo lang een verstandshuwelijk onderhield met zijn achternicht. Gemma liet hem niet onbewogen. Zo was het ook weer niet. Maar meer dan een oppervlakkige vertrouwelijkheid was er nooit tussen hen ontsproten. Seksuele aantrekkingskracht kon je met alle goede wil van de wereld niet aan Gemma toeschrijven. Haar vormeloze postuur combineerde ze met een afstotelijke plompheid en een onverklaarbaar muffe lichaamslucht. Geen wonder dat Tibald zijn seksuele troost af en toe zocht in de warme schoot van een beroepskracht.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Moeders... een Space Story
Het jaar 2063
- 192.168.40.11
(Intranet - Jochem)
|
|
Gepost op 11-11-2007 om 4:02 |
| |
Sommige mensen hebben wel eens het gevoel dat ze bekeken worden. Ik had hetzelfde gevoel op het moment dat ik opkeek van mijn bierglas.
Toegegeven; ik had net iemand op zijn kop in het oor geneukt omdat ik diegene helemaal zat was en gewoon te geil was, maar ik vond het bijzonder onbeleefd.
Ik keek op en wilde aanstalten maken iedereen die me aankeek een goeie beuk op de kop te geven toen een appetijtelijke jongedame op me af stapte.
"Je bent me opgevallen" zei ze.
"Goh, lekkere openingszin, wat ben je; 5?" zei ik; het er gewoon te snel uit knallend om te bedenken dat met aardig zijn je sneller kan neuken.
"Dat bedoel ik; dat onverfijnde: dat mag ik wel".
"OK, ik detecteer hier een zekere aantrekkingskracht" kwam ik er toch even overheen. Er zijn maar weinig vrouwen die na het afzeiken van een openingszin blijven staan, OK, Fatima Moreiro de Melo misschien; maar dat is ook gewoon een hoer. Eentje die ik zonder blikken of blozen zou doen, dat wel; maar het is een vrouw, en dus een hoer.
Ze wenkte naar me dat ik mee moest komen. Ik liep een hotel in en het zag er steeds beter uit; neuken zou het worden.
We liepen naar een hotelkamer en ze hield de deur open. Ik liep naar binnen en hoorde achter me: "Je lijkt me gewoon echt net wat voor mijn moeder". Ik keek voor me en zag haar moeder liggen in een pose die ik niemand aan wil doen qua omschrijving en waarvan ik hard weg wilde lopen.
De deur werd achter mij in het slot gedraaid en ik hoorde voetstappen zich verwijderen...
"Hoeren" dacht ik bij mezelf; maar hoeren hadden me ook niet kunnen redden in deze situatie. Ik klom het raam uit en liet me op beamen door Scotty (aka drie2janee; het blijft een robot met een nostalgische drang naar gaye oude namen).
Daar aangekomen heb ik de hele planeet ondergesproeid met mijn sperma en het opgeblazen. Flikker toch op; eerst mij dissen en dan denken dat ik maar gewoon neuk omdat er wat met de benen wijd ligt...
En zo eindigde weer een avond van de enige echte space-cowboy en zijn moeder-fobie.
|
|
| Commentaar (1) |
|
De hoer
Uit het leven gegrepen
- 192.168.40.11
(Intranet - Jochem)
|
|
Gepost op 14-10-2007 om 15:58 |
| |
Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam... ik vraag me tegelijkertijd af of de wereld een betere plek zou zijn geworden als Rob de Nijs vroegtijdig een mislukte blindedarmoperatie had gehad en hij nu rond zou lopen met een stoma.
Ergens vermoed ik dan toch dat zijn stoma een indrukwekkender repertoir zou hebben opgebouwd dan hijzelf.
Ik schok even en kijk naar beneden. De hoer die op haar knieën verdwaasd me aankijkt veegt nog even net de restjes van mijn mannengeluk van de hoekjes van haar mond.
"50 Euro" zegt ze. "Ken je Rob de Nijs?" vraag ik.
Niet wetend wat hiermee aan te moeten zie ik haar aanstalten maken zichzelf te herhalen. Ik ben haar besmuikt lachend voor: "Wat zou jij liever rimmen; de anus of de stoma van hem?".
De hoer kijkt alsof haar hersenen langzaam op gang komen... tegengewerkt door al het mannensap wat ze al jaren gulzig naar binnen zuigt. "Dan toch de stoma" antwoord ze met een ietwat hoerige maar toch verbazend passende stem. Ik denk na en kom tot de volgende conclusie:"Verdomme, en dat natuurlijk alleen omdat hij zichzelf in zijn stoma kan neuken".
De hoer knikt. "Weer eens leuk alternatief voor de eeuwige creampie."
Ik kan het er alleen maar mee eens zijn. Wanneer een hoer je eigen love juice nog in de randen van haar mond heeft ben je toch eerder geneigd het met haar eens te zijn, of in elkaar te beuken. Het beuken had ik gisterochtend voor het punniken al gedaan, dus ik hou het rustig. Daarnaast heb ik me bezeert met punniken en prijkt er nog een mooie plijster op mijn duim, en met dat soort blessures moet je voorzichtig zijn. Je bent zo voor langere tijd uitgeschakeld.
Ik kijk haar nog even aan, duw 50 Euro in haar anus en zeg: "je bent en blijft een hoer, maar zo heb ik ze graag". Ze knikt beamend en ik maak een triomfantelijke radslag de regen in, met een grimas op mijn gezicht, al denkend aan Rob de Nijs die zichzelf in zijn stoma aan het neuken is.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Ali Chemicali
*manisch drumriedeltje*
- 167.202.196.71
(--)
|
|
Gepost op 20-6-2007 om 9:57 |
| |
Chemical Brothers Update: nieuw album & optreden in Amsterdam
NU.nl
http://www.nu.nl/news/1121584/2101/Primeur%3A_The_Chemical_Brothers.html
|
|
| Commentaar (0) |
|
Het relaas van een aap
http://forum.fok.nl/topic
/1028883
- 192.168.40.11
(Intranet - Jochem)
|
|
Gepost op 30-5-2007 om 11:48 |
| |
Gorilla Bokito die afgelopen vrijdag een vrouw zwaar verwondde, doet vanuit zijn verblijf in Blijdorp zijn relaas. De 23-jarige Laaglandgorilla uit
Berlijn zegt dat hij heerlijk lag te relaxen in het zonnetje toen zijn dag
werd verpest door een 57-jarige vrouw uit Zoetermeer. "Ik lag dus heerlijk in het zonnetje toen dat wijf weer voor mijn verblijf stond. Kijk, normaal hou ik wel van een teefje dat mijn aandacht wil, maar van 57-jarige mensen ben ik dus niet gediend he. Ik heb wel een reputatie die ik hoog moet houden."
Bokito neemt de vrouw verder niets kwalijk. Hij is wel gewend dat hij
moeilijk van vrouwelijke aandacht af komt. "Maar ja, vrijdag ging ze dus
iets te ver. Plotseling gingen er een paar kleine ventjes stenen naar mijn
kop gooien. Ik had al vaker bij de directie aangekaart dat er eens gesproken moest worden over een dierentuinwet, maar ja, veel gelul in de politiek, maar voorlopig blijft dat stenen gooien maar doorgaan. Nou zag ik dus ook nog eens dat wijf weer naar me lachen en dat was de spreekwoordelijke druppel."
Bokito nam een enorme aanloop en sprong 3,5 meter over de sloot die hem van het publiek moest scheiden. "ja, leuk zo'n greppel, maar ik had dus al lang door dat ik daar wel overheen zou komen. Luister, die verzorgers zijn allemaal toffe peren, snijden je appeltjes, wassen wat bananen, dus ik blijf al jaren netjes op dat eiland zitten. Maar ja, Feyenoord had ook al een kutseizoen, dus ik was net wat geprikkelder dan normaal. En als je dan hoort dat ze Co Adriaanse willen halen, zo'n griet je lastig blijft vallen, die dierentuinwet op zich laat wachten en van die koters stenen gooien, dan ga je! Je bent een Rotterdamse zilverrug of niet!"
Na zijn sprong greep Bokito de 57-jarige vrouw en verwondde haar ernstig. "Ernstig, ernstig, kijk, zij wil aandacht van een gorilla. Dan geef je die op een gorillawijze, is het weer niet goed. Toen ik door had dat ze niet zo goed reageerde op mijn antwoord ben ik netjes van haar afgestapt en naar de kantine gelopen om een pilsje te drinken. Toen ik daar aankwam bleek dat ze de tap hadden dichtgegooid. Ja, dan breekt er echt iets."
Bokito werd door een dierenarts verdoofd, nadat hij eerst een chaos had
aangericht in het cafetaria. "Ook weer zo'n reactie. Als ze me nou netjes
hadden gevraagd of ik terug naar dat eiland had willen lopen had ik dat ook wel gedaan. Nee hoor, schieten ze gelijk weer zo'n pijl in je reet."
Bokito is erg boos en overweegt een schadeclaim in te dienen. "Luister, ik ben helemaal niet moeilijk. Maar je moet goed begrijpen, eigenlijk hoor ik in het regenwoud in Afrika te wonen, daar heerst een hele andere cultuur. Dat moet je respecteren. Maar goed, ik ben redelijk geintegreerd. Maar dat vrouwen zo respectloos met je omgaan doet pijn, heel veel pijn. Ik overweeg dan ook een flinke claim in te dienen voor de opgelopen emotionele schade."
Ook diergaarde Blijdorp zal meer van Bokito horen. "Ja, ook hen neem ik het een en ander kwalijk. Ik vind dat ze best een limiet mogen stellen op de kwantiteit en kwaliteit van de bezoekers die langs komen. Het is toch van de zotte dat sommige mensen iedere dag langskomen? Op den duur word je daar toch knettergek van. Het is dat mijn schoonmoeder nog ergens in Kameroen door de bossen rent, maar voor je het weet staat die hier ook voor de deur."
En ook Feyenoord kan een claim verwachten. "Ja, zij ook. Het is al geen
lolletje om hier te zitten in dat druilerige Rotterdam, maar dat wanbeleid
in de Kuip is ook niet normaal. Dat maakt de zondag, als het al drukker is is in de diergaarde, niet leuker. Steeds meer Feyenoorders gaan op zondag liever naar Blijdorp dan naar de Kuip. Bedankt! En dan mag ik wel een uit het regenwoud komen, van Bosz hou ik niet!"
|
|
| Commentaar (1) |
|
Return of the Mac
MacG
- 167.202.196.71
(--)
|
|
Gepost op 10-5-2007 om 13:31 |
| |
Und Warum?
Het is een regenachtige dag in Noordwijk-binnen en ik vraag me af of God een gegronde reden had om de duif te scheppen. Het beest zit al weken buiten mijn raam te koeren en inmiddels heb ik mijn verkennende zoekfase naar een luchtbuks op diverse online webshops voltooid.
Toch twijfel ik nog enigszins aan mijn voorgenomen ritueel om me te verkleden als Rambo, naar buiten te stormen en al vloekend en tierend de duif uit de boom proberen te schieten. En hoewel de film Rambo III recentelijk nog te aanschouwen was op het Neerlandsche televisienet ben ik een klein beetje benauwd dat de hedendaagse jeugd Rambo simpelweg niet stoer genoeg meer vindt. Wat voor zielige indruk -of erger nog, geen indruk- zal ik maken als ik gekleed als Rambo de straat op ga?! Het zweet breekt me uit en ik besluit dat dit typisch een vraagstuk is wat opgelost dient te worden middels zorgvuldig beraad op de zolder. Misschien zelfs een verkennende poll op de zolder-hyve vooraf, waarna ik de zolderaars verder aan de tand zal kunnen voelen. Zelfvoldaan over dit genomen besluit fiets ik 's avonds richting Bremkant 4.
Ik drink mijn pilsje heineken ongeduldig op, terwijl het in eerste instantie ijzig stil blijft. Niet voor lang, want de 'bass test' schalt ineens luidruchtig uit de speakers. 'Doe mij er nog maar eentje', wordt er keihard mijn kant op geschreeuwd. Enigszins gefrustreerd dat ik nog steeds geen kans heb gezien mijn Rambo III/duiven poll te bespreken open ik de Exquisit en geef een nauwelijks koel biertje door. Het lijkt niemand meer te deren dat het bier vanouds lauw is; dit is na vele jaren inmiddels geaccepteerd en teveel consternatie wordt niet op prijs gesteld. Hoogstens een onverschillige 'ach, have it (trutje)' valt je ten deel, wanneer je het toch nodig vindt kritiek te uiten.
Na het doorgeven van het biertje besluit ik ook maar wat te schreeuwen. 'Wat vinden jullie gays van Rambo III, daar is toch niks mis mee, als je Rambo niets vindt ben je gay!!!'
Deze toch opmerkelijke uitspraak lijkt de aanwezigen weinig te storen in hun bezigheden. Er wordt gereageerd in de vorm van een laatdunkend gemompeld 'hou je bek' en 'hee, kijk nou eens wat ik in mijn broek vind, een kaartje van de fitness-club!' Onzeker hoe ik hier mee om moet gaan besluit ik het anders aan te pakken. Ik weet dat de meest voor de hand liggende alternatieve ego's om de duif te achtervolgen 'spider-man', 'batman' en 'macgyver' zijn en besluit deze ego's te onderwerpen aan een algemeen aanvaarde (zolder)acceptatietest. Snel schreeuw ik 'Spider-man, gay?!!?!' en krijg twee keer 'gaaaaay' te horen. Van de drie aanwezigen is dit voldoende om te constateren dat 'spider-man' afvalt. 'Batman' doet het niet veel beter. 'MacGyver' scoort echter aanzienlijk beter, met slechts een 'GAAAY!' en een euforische schreeuw 'Godverdomme, MacGyver man!'
De volgende dag word ik wakker en merk dat ik een drastig tekort heb aan lichaamsvocht, te wijten aan een historische avond drinken om de 'MacGyver-uitslag' te vieren. Al snel denk ik dat een duif uit de boom schieten verkleed als 'MacGyver toch wat ver zou gaan. Ik start mijn computer op en schreeuw 'have iiiit' naar de buiten in de boom koerende rotduif. Al gauw voorziet mijn trouwe Winamp me van wat Led Zeppelin. Zoals altijd zeg ik keurig tegen mezelf 'getting the lead out!'. Ik loop richting douche en terwijl 'Tangerine' op de achtergrond te horen is probeer ik me in te beelden wat een volgende zolderavond mij te bieden heeft.
|
|
| Commentaar (1) |
|
Jacco
Whole lotta love
- 198.54.202.194
(--)
|
|
Gepost op 15-3-2007 om 10:55 |
| |
Een dag in Oostende
“Hoe heet je eigenlijk?”, vraag ik met een stem die door mijn pre-orgastische staat de hoogte in getrokken wordt. Op een of andere manier voelt het gepast om zo vlak voor we ons genenmateriaal doen versmelten nog eens te benadrukken hoe kort en oppervlakkig onze voorgeschiedenis is. “Samantha, met t-h.”, hijgt ze over haar schouder. Totaal overbodig denkt ze haar mededeling visueel te moeten onderstrepen door haar halsketting met haar naamplaatje, die al minutenlang irritant tussen haar peervormige borsten bungelt, op haar rug te draaien. Bij deze manoeuvre verliest ze haar evenwicht en valt schuinvoorover met haar hoofd op het kussen. Mijn dampende lid glijdt met een zucht naar buiten en wappert dreigend boven haar roodaangelopen billen. Als een vlaggestok in een noordwesterstorm.
Ik ben zonder enige verwachtingen de dorpskroeg binnengelopen. Ik ken de barman vaag van een gezamenlijk vakantiebaantje op een cruiseschip. Ik mocht hem toen al niet, maar hij is mijn enige aanknopingspunt in dit desolate gehucht en misschien kan hij me verder helpen in de zoektocht naar mijn biologische vader. De kroeg zit stampvol. Er hangt meer testosteron onder het lage plafond dan in een Schotse rugbykleedkamer. De primitieve lichaamsgeur van bronstige mannen mengt zich met tabaksrook en goedkope eau de cologne tot een weeïg makende lucht. Ik had me al eerder door mijn hospita laten vertellen dat ze in dit vissersdorp wel van een borrel houden. Sinds de commerciële visserij hier met hun moderne schepen en enorme sleepnetten aan is komen zetten is het voor de traditionele vissers geen doen meer. Ze hebben hun kansloze concurrentiepositie moeten accepteren en zuipen zich nu van depressie naar delirium. Langs de afgebladderde boulevard liggen ze dagelijks hun roes uit te slapen. Te zat om hun huis terug te vinden. Maar op dit uur gieten ze zich nog in destructief tempo vol met binnenlands gedestilleerd. Hun gelal overstemt de accordeonmuziek uit de krakerig speakers. Happend naar de laatste resten zuurstof worstel ik mezelf richting de toog. Mijn ex-collega is er niet. Eigenlijk best een opluchting. Niet alleen heeft hij de neiging onafgebroken te vertellen over zijn broer, een opmerkelijk simpele vleeshomp die het tot marinier heeft geschopt, maar ik ben hem ook nog geld verschuldigd van een puberaal drankspelletje. Ik elleboog mezelf tussen twee zeebonken aan de bar en bestel een witbiertje. Beledigd door zoveel nichterigheid in hun midden druipen de twee werkloze vissers af naar de andere hoek van de kroeg met hun longdrinks jenever stevig in hun knoestige handen. Ik laat me zakken op een van de twee vrijgekomen barkrukken en neem de clientèle rustig in me op. Dan wordt ik op mijn schouder getikt door een aangeschoten vrouw in een rokje met zebraprint en een decolleté dat uit haar glinsterende bloesje bolt. Ze bazelt iets over haar vader die hier kastelein is en vraagt me ongegeneerd om een mojito. Ze converseert op luide toon met de barvrouw terwijl ze steeds nadrukkelijker haar ingesnoerde borsten tegen mijn oor aandrukt. Vijf consumpties later staat ze op, pakt me bij mijn arm en sleurt me naar buiten. Volgzaam laat ik me haar Fiat Uno induwen. Door verlaten straten rijdt ze me naar een smakeloos ingericht appartementje aan de rand van een industriegebied.
“Sorry”, stamelt ze terwijl ze me vanaf haar hoofdkussen schuldbewust aankijkt. Vreemd genoeg is dit het moment waarop ik het niet meer kan houden. Met drie grote klodders kom ik klaar. Ik zie hoe mijn kleverig zaad van haar roomblanke rug op de satijnen lakens druipt. Haar gezichtsuitdrukking verandert in een verwijtende. “Kon je niet even wachten?!” Ik trek mijn boxershort van mijn enkels omhoog. “Dat zal je leren voor al die jaren apartheid”, zeg ik volledig ongepast. Ik raap mijn kleren bij elkaar en stiefel naar buiten. Te perplex om ook maar een woord uit te brengen kijkt ze me na. In het trappenhuis kan ik een schaterlach niet onderdrukken.
|
|
| Commentaar (2) |
|
|
