|
|
| Onzin... |
|
|
|
Eerdere onzin - pagina's:
13
12
11
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
|
kutjebef
gallo
- 62.131.208.46
(Eddy thuis)
|
|
Gepost op 3-10-2003 om 23:31 |
| |
tony is gaaf
|
|
| Commentaar (0) |
|
Drees Breiers
Winterpenenop3oktober
- 80.60.206.110
(Jan)
|
|
Gepost op 3-10-2003 om 5:03 |
| |
Driebanders zijn niet zonder reden laffe honden. Als je het met twee banden af kan, waarom dan die derde. Sommigen zeggen dat die derde band een bepaald amusementswaarde toevoegd, maar dat is natuurlijk onzin. Tegenwoordig moet het gewoon snel en effectief. De enige optie voor die belangrijke elementen zijn twee banden. Niet bitchen dus, laat die derde gewoon zitten. De wereld word er beter van... Echt!
|
|
| Commentaar (0) |
|
Okki Snokki
...
- 80.61.133.174
(--)
|
|
Gepost op 1-10-2003 om 18:00 |
| |
Het verhaal van Dixie Tripod vertoond een bizarre gelijkenis met de alombekende sage over Okki Snokki. Een sage die in Alblasserdam al sinds de 12de eeuw na Chr. van generatie op generatie is doorverteld. De meningen van historici lopen uiteen over wie de oorspronkelijke auteur is van de sage, maar in Alblasserdam is men er zeker van dat het de plaatselijk dorpsheld Olaf-Peer Schompehannes geweest is. Olaf-Peer was een van de grondleggers van de literaire stroming "lulverhalen" en is wat beter bekend geworden door zijn immens grote bijdrage aan de vervaardiging van Het Woordenboek Voor Woorden Die Niet Bestaan. Een 269-delig boekwerk die alle nietbestaande woorden vanaf de 9de eeuw bevat alsmede de betekenis die de bedenkers er aan hebben gegeven. Olaf-Peer zorgde met woorden als 'Wrukstondirp' en 'fappiwobvel' voor een ommezwaai in het het creatieve denken van het toenmalige schrijversgilde. En nog steedswordt zijn naam genoemd als belangrijke inspiratiebron bij bekende schrijvers van deze tijd, zoals Toon Tellegen en Paul Bruegel.
Helaas, zoals met zoveel grote denkers uit de geschiedenis, voelde Olaf-Peer zich onbegrepen en raakte in een diepe depressie. Drie maanden na z'n twaalfde verjaardag pleegde Olaf-Peer zelfmoord door een kroontjespen door z'n neus te raggen. Als ode aan zijn oeuvre zou ik graag het verhaal van Okki Snokki hier willen vertellen.
Jammer alleen dat ik het vergeten ben....
|
|
| Commentaar (0) |
|
Dirk Opdam
Blijfbijjemoeke
- 80.60.206.110
(Jan)
|
|
Gepost op 1-10-2003 om 15:54 |
| |
Juist toen Dixie Tripod zich geroepen voelde melding te maken van dierenmishandeling ging de deurbel. Het was de postbode.
Het immense pakketje dat de postbode aan Dixie overdroeg had een vreemdsoortige vorm. Na een krabbeltje te hebben gezet deed Dixie de deur dicht, pakte het pakketje op en liep naar de woonkamer.
"Wat kan dit nou in godsnaam zijn" vroeg Dixie zich hardop af. Zo hard dat Daisy Johnson, de buurvrouw van Dixie, het kon horen in de tuin waar zij haar schone was aan het ophangen was.
Daisy dacht dat Dixy in nood was en twijfelde geen moment. Ze rende naar de telefoon om de politie te bellen. De telefoon heeft Daisy echter nooit bereikt. Sterker nog, ze is de tuin nooit uitgekomen. Toen zij zich namelijk rennend naar de keukendeur begaf, struikelde ze over een losliggende steen, en kwam heel hard met haar hoofd op de keien terecht.
Roman Cheney zag het voorval vanuit zijn raam gebeuren. Roman, zo moet u weten, was namelijk altijd al heimelijk verliefd geweest op Daisy en bespiedde haar altijd zodra ze de was op ging hangen. Roman haalde zijn hand uit zijn broek en pakte zijn mobiel die op het raamkozijn lag.
Het was een oud model, maar Roman vond dat hij het nog goed deed. Voor hem geen nevenfuncties als mms en wap. Roman vond dat een mobiel bedoeld was om mee te bellen en meer niet.
Juist toen hij 911 op zijn gsm intoetste zag hij hoe in de tuin naast die van Dixie, Kirk Flanagan zijn hond Rocco, een grote bouvier, sexueel aan het mishandelen was. Na 911 gebeld te hebben, werd de dierenbescherming over dit voorval ingelicht. Ze zouden meteen komen.
De politie ramde de deur van Daisy's huis in, waarna het ambulancepersoneel de tuin inrende. Wat ze daar vonden was ronduit verschrikkelijk te noemen. Daisy was, nadat ze met haar hoofd op de keien terecht kwam, met haar linkerarm in een mierenkolonie terechtgekomen. Het waren rode mieren, een zeer agressief ras die iedereen aanvallen die hun mierenhoop kapotmaakt. Daisy's linkerarm en gezicht waren compleet weggevreten. Daisy was dood.
Op hetzelfde moment kwam de dierenbescherming aan bij het huis van Kirk Flanagan. Ze vroegen de politie de deur in te rammen, aangezien Kirk niet open deed. Ook zij renden direct naar de tuin en ook zij troffen iets verschrikkelijks aan. Kirk was aangevallen door zijn hond, die er waarschijnlijk genoeg van had dag in dag uit doggystyle te worden genomen. Kirk zijn geslachtsdeel zat niet meer op de plek waar die hoorde te zitten en in zijn strottehoofd zat een gapend gat.
Toen de politie, de ambulancebroeders en de dierenbescherming op straat stonden na te praten, sprong er ineens met luid glasgerinkel een grote tijgerhaai door het raam van Dixie Tripod die zich richting de sloot probeerde te tijgeren. Toen hij daar eindelijk in lag kwam er een hele flinke reiger, die de tijgerhaai met zijn klauwen beetpakte en ermee wegvloog.
Van Dixie Tripod is nooit meer wat vernomen.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Hij-bel
Verwarring alom
- 62.177.192.138
(@Vision)
|
|
Gepost op 29-9-2003 om 16:38 |
| |
Hij die zei dat zij een hij was, was zelf ook geen complete hij. Compleet verrast dat zij een hij was bleek hij eigenlijk geen van bei...
Nu was het de beurt van de zij die een hij was, want hij was geen zij en ook geen hij... Na om beurten verrast te zijn over het hij zei, zij zei, al was zij een hij en hij geen hij maar ook geen zij... bleken het te gaan om een transsexueel en een hermafrodiet. Ha! waar vind je dat nog in deze wereld?
|
|
| Commentaar (0) |
|
Bep Bakklep
hou je bep, bakklep
- 130.37.60.159
(VU)
|
|
Gepost op 25-9-2003 om 15:39 |
| |
Alee wat ziet mijn oog, zowaar een keurig luiheid betoog. Al wat belang heeft is omschreven, niets doen is de basis van dit leven. Maar waarom dan nog ergens om geven? Laat u door uw kamergenoot doorzeven. En niet iets anders dan echt lood, die jagen u rechtstreeks naar de dood. Misschien ontmoet u dan uw Heer, een man die lui is, keer op keer.
|
|
| Commentaar (0) |
|
O. v Nassééh
De naam zonder faam
- 130.37.60.81
(VU)
|
|
Gepost op 25-9-2003 om 11:57 |
| |
Het schijnt mij te blijken, dat iemands naam op de mijne zou lijken, ware het niet, door in het telefoonboek te kijken, dat hieruit zou blijken dat iemand uit mijn naam op deze site pizza-economische vraagstukken af heeft lopen zeiken.
Wie wat waar waarom, waarom doet diegeen zo dom, en vertelt niet zijn eigen naam, denk dat Harry Haarlem t heb gedaan.
Mocht t hem dan echt niet zijn, ook al is de kans dan klein, hopelijk doet t hem toch pijn, dat deze beschuldegingen aan zijn adres zijn.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Harry Haarlem
De legende en zijn bende
- 130.37.60.81
(VU)
|
|
Gepost op 25-9-2003 om 11:49 |
| |
De volgende stelling zou ik middels dit topic graag willen verdedigen, namelijk: je moet lui zijn om van het leven te kunnen genieten. Nu veronderstelt voorgaande zin al een activiteit, aangezien er een imperatief instaat. Derhalve zou de stelling beter kunnen luiden: wie lui is, geniet van het leven.
Luiheid is geen bezigheid die je kunt afdwingen, zij zit als vanzelf in ons zoals je ook genietingen niet kunt forceren. Daar vloeit automatisch uit voort dat wie niet lui is, dit ook nooit zal kunnen worden. (Hierbij wil ik terzijde opmerken dat dit uiteraard niet opgaat voor diegenen onder ons die ooit gebukt gingen onder het juk der calvinisme en er uiteindelijk in zijn geslaagd deze van zich af te werpen, waardoor luiheid en genot plotseling in het zicht kwamen; het onmogelijke werd toch mogelijk).
'Andere mensen leven alleen maar, ik vegeteer', zo schreef Cyril Connoly. Hierin ligt medelijden als ook mededogen besloten jegens die mensen die een slaaf zijn van hun activiteiten; de arme ongedurigen die overgeleverd zijn aan hun lot altijd maar bezig te willen/moeten zijn. Zo zou je bijvoorbeeld kunnen beweren dat alle ellendigheid in de wereld niet nodig zou zijn als mensen eens wat meer met hun armen over elkaar zouden (kunnen) blijven zitten. Maar nee, de mensen moeten zo nodig leven en zichzelf onmisbaar maken, hun medemens in de weg lopen en dwars zitten, zichzelf ten onrechte op de voorgrond plaatsen en hun aanwezigheid laten gelden, ze moeten zinloze produkten maken om hun sterfelijkheid te bedwingen of te negeren, maar ze vergeten dat zij in feite kunnen zijn als een bloem, een anemoon bijvoorbeeld, die zonder zich ook maar iets af te vragen, zich richt naar de zon en stilletjes groeit om vervolgens in stilte af te sterven. Ik noem nu een bloem als voorbeeld van verstildheid, maar een nog beter voorbeeld is uiteraard God zelve, die niets doet, niet wil, maar slechts aanschouwt wat Zijn schepping teweeg brengt. Als we als God willen zijn (en wie wil dat niet?), zouden we Hem daarin dan ook moeten volgen.
Een mens zou wat minder moeten existeren, daar komt het eigenlijk op neer. Dagen gespendeerd in vergetelheid en onbeweeglijkheid helpen de wereld misschien niet direct vooruit (de vraag daarbij is ook: moet dat dan, en zo ja, met welk doel precies?), maar wat schuilt er toch een schoonheid in de stilstand der Dingen (en mensen). Nergens zin in hebben, naar niets verlangen, niets willen ondernemen - zonder schuldgevoelens of spijt - is dat niet het hoogst haalbare in dit leven?
Toch stuiten we hiet op een probleem, want is het verlangen naar volledige luiheid niet ook al een onverdraaglijke activiteit? En het streven naar luiheid komt toch vaak tot uiting door middel van activiteit, want lui zijn komt er immers toch vaak op neer dat we wat rondhangen, rondslenteren, werk uitstellen (), mijmeren over van alles en niets, televisie kijken, of op de bank liggen. Dit is niet zozeer een hogere vorm van luiheid, maar eerder een kwestie van luiwammesen. Maar al is dan de hoogte vorm van luiheid voor velen slechts een utopie, het blijft een lovenswaardig streven.
En zo komen wij tot de onvermijdelijke conclusie die stelt dat de mooiste roman de ongeschreven roman is waar zelfs nooit aan begonnen wordt, de allerbeste uitvinding van de mensheid is de hangmat, en de meest belangwekkende oorlog is die oorlog die wij voeren tegen de aandrang die hangmat te verlaten en ons te bemoeien met anderen.
Post Scriptum:
Luiheid blikt de bron onzer creativiteit te zijn, zoniet de ontwikkeling van de huidige beschaving. Immers een ijverig mens loopt heel snel van A naar B, een lui mens bedenkt dat daar best een machine voor gemaakt kan worden, een auto bijvoorbeeld, en besteed de uitgespaarde tijd aan niets doen (=genieten). Zo zou ik nog vele voorbeelden kunnen noemen die ik U zal besparen, feit is dat men pas echt creatief wordt als men absoluut niet van plan is iets te doen. Zo heb ik met een huisgenoot zelfs een methode ontwikkeld om koffie te zetten zonder de (zeer comfortabele) bank te verlaten... Nu nog alleen een hangmat in mn kamer, zucht..
|
|
| Commentaar (0) |
|
Tony en zijn Pony
Geen paard...
- 62.177.192.138
(@Vision)
|
|
Gepost op 24-9-2003 om 12:14 |
| |
Tony rijdt op z'n Pony... luisterend en genietend naar z'n Discman van Sony. Het is rustig... zo alony... Gelukkig maar... want dit is het echte leven... ruw, hard en niet zo fony. Luisterend naar een onzinnig nummer denk ik "wat een baloney"...
Het gaat over "My little Pony".... ineens hou ik niet meer zo van Sony...
|
|
| Commentaar (0) |
|
Een paar jonge eiken, een waxinelichtje en een kat
The Biography
- 62.177.192.138
(@Vision)
|
|
Gepost op 22-9-2003 om 9:27 |
| |
Het katje piste het waxinelichtje uit... de eiken werden daar erg boos om en vielen uit pure woede bovenop het katje. Iedereen dood.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Een paar oude eiken, een lantaarnpaal en een kat
Het verhaal van
- 213.84.151.42
(E-life - thuis)
|
|
Gepost op 20-9-2003 om 20:29 |
| |
Het was de oude eik die al jaar en dag stond te genieten, temidden van andere eiken. Ze ergerden zich echter allen aan de lantaarnpaal, die nooit eens een vriendelijk woordje over had voor de kat van de familie Klapper. De kat was een frequent bezoeker van de eiken, als ie naar buiten ging om te zeiken. Niets dan lof, aangezien kattenpis een eik enorm genot kan brengen. De lantaarnpaal werd eveneens getrakteerd op een verse straal, echter deze waarderde het geenszins. Hoe kon de kat weten dat hij die rare ijzeren gestalte tussen al de liefdevolle boompjes zo tegen zich zou keren. Op een avond werd er achteloos een condoom neergekwakt, in de nabijheid van de grillige lantaarnpaal. Nu heb ik een hoop meegemaakt in mijn leven, maar de ergering die de lantaarnpaal uitte middels het robuusk knipperen van zijn licht, heb ik zelden erger gezien of gehoord. De lantaarnpaal spande zich enorm in om een zo groot mogelijke indruk te maken. Het gevolg was dat de ijzeren lichtpaal behoorlijk moe werd. Hij doofde zijn licht tenslotte, en besloot een uiltje te knappen. De eiken waren allang opgelucht, na deze wrede verstoring van moeder natuur. Die rare paal ook altijd, met fratsen van allerlei soort. De kat kwam nooit meer opdagen, blijkbaar geschrokken van het machtsvertoon dat de lantaarnpaal tentoon had gesteld, juist op het moment dat de kat besloten had wederom een plasje te gaan plegen op zijn oude stekkie. Na dit gelezen hebbende snakt u misschien naar een verkoelend drankje, gezien de verhitte relatie tussen de lantaarnpaal enerzijds en de eiken en kat anderzijds. En wie ben ik om daar tegen in te gaan. Loopt u dus gerust naar de koelkast, bevredig uw behoeften. De kat zou het ook gedaan hebben.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Eer
tsja...
- 80.60.96.146
(EErtje)
|
|
Gepost op 20-9-2003 om 18:10 |
| |
Ik wilde jullie bij deze even laten weten dat mijn rentree op de nederlandse (voetbal)velden goed is verlopen.. ik heb de EER hooggehouden door ondanks dat mn rentree maar bestond uit 45 minuten, toch een doelpunt te maken.. heb 3 verdedigers en de keeper gedold.. gegroet Eer
|
|
| Commentaar (0) |
|
Jochem
ehh.....
- 80.60.250.29
(Jochem - Intranet)
|
|
Gepost op 20-9-2003 om 12:10 |
| |
Ik heb een kater... zet die letters toch normaal... ze bewegen al veel te veel op dat scherm...
|
|
| Commentaar (0) |
|
Jan
a;mgd
- 80.60.206.110
(Jan)
|
|
Gepost op 20-9-2003 om 5:43 |
| |
IK ben dronken, bespaar me deze onzin.! Im vcowjfnbjn;saonv;anhoi
Dus...........
|
|
| Commentaar (0) |
|
m
m
- 145.92.33.6
(Hogeschool van Amsterdam)
|
|
Gepost op 18-9-2003 om 14:15 |
| |
gleul!
|
|
| Commentaar (0) |
|
geile petrus
raed tihs
- 80.61.39.85
(--)
|
|
Gepost op 17-9-2003 om 17:06 |
| |
Vlgones een oznrdeeok op een Eglnese uvinretsiet mkaat het neit uit in wlkee vloogdre de ltteers in een wrood saatn, het einge wat blegnaijrk is is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de jiutse patals saatn. De rset van de ltteers mgoen wllikueirg gpletaast wdoren en je knut vrelvogens gwoeon lzeen wat er saatt. Dit kmot odmat we neit ekle ltteer op zcih lzeen maar het wrood als gheeel.
|
|
| Commentaar (0) |
|
Jan
BlaalB
- 80.60.206.110
(Jan)
|
|
Gepost op 17-9-2003 om 12:43 |
| |
Heeren, er moet mij iets van het hart. Gister moest ik tijdens de les "schrijven" een verhaal neerpennen. Hier dienden de volgende woorden in voor te komen: lantaarnpaal, moe en condooms. Ik heb echter niet meer de kans gekregen dit verhaal in de les aan mijn medestudenten voor te dragen. Nu wil ik graag, zodat het niet in de vergetelheid raakt, mijn verhaal hier aan jullie doen. Hier komt het, het heeft overigens geen titel.
Het was 10 uur 's avonds. De hemel was pikzwart, op de maan en een paar sterren na. Deze gaven echter niet genoeg licht om het briefje te kunnen lezen dat even daarvoor door een hoer in mijn broekzak was gestopt. Ik verplaatste mij daarom naar een lantaarnpaal aan de overkant van de straat.
Naar de lantaarnpaal slenterent dacht ik terug aan de tijd dat ik nog in Zimbabwe woonde. Lekkere ijsjes hadden ze daar. Toch konden die ijsjes niet verhinderen dat ik mijn horizon wilde verbreden, een man wil namelijk ook wel eens iets anders dan banaan. Zo ben ik uiteindelijk in IJsland beland, hopende hier meer smaken aan te treffen.
Bij de lantaarnpaal aangekomen moest ik even uithijgen, moe als ik was na 10 meter asfalt overbrugt te hebben. Eenmaal bijgekomen reikte ik diep in mijn broekzak en pakte het briefje met duim en wijsvinger vast. Ik ontvouwde het en hield het in het licht, zodat ik kon lezen wat er op stond.
Er stond niets op. Typisch. Dertig jaar geleden was ik zo'n hoer achterna gerend om haar de waarheid te vertellen. Nu niet. Mijn condooms zijn op.
Heeren, ik dank u voor uw luisterend oor.
Gr. Jan
|
|
| Commentaar (0) |
|
Reetje Kleinsma
Paardzonderwagen
- 80.60.206.110
(Jan)
|
|
Gepost op 13-9-2003 om 16:08 |
| |
Krekel Joris van der Schaag, door vrienden ook wel van der Schaag genoemd, ging op een dag wat bier halen. Hij had namelijk een feestje die avond. Al zijn vrienden kwamen langs. Zo had ie bijvoorbeeld brulkikker Jopie Rijtsma, libelle Fleur van Ammelrooy, postduif Ankie van Amersfoort en piranha Ries de Groot uitgenodigd. In de Digros zag Joris behalve bier en chips ook "partyversiering" liggen. Nou, dacht Joris! Dat zou wel eens in de smaak kunnen vallen. Zo trok krekel Joris met een boodschappenkarretje vol met bier, chips en "partyversiering" naar zijn huis. Om 20.00 uur kwamen de eerste gasten. Het waren de libelle fleur en de postduif Ankie. Zij feliciteerden Joris en gaven hem zijn cadeautje: een zilveren fietsbel. Joris schonk zijn gasten iets te drinken in en het wachten was op de volgende gasten. Brulkikker Jopie en piranha Ries kwamen een kwartiertje later binnen, maar voordat ze hun cadeautje aan Joris konden geven, barste brulkikker Jopie in woede uit! Hij vond de versiering namelijk helemaal niet mooi en beet het onderlichaam van Joris eraf. Ries de piranha, vond dat niet eerlijk en at het gehele lichaam van Jopie de brulkikker binnen 10 seconden op. Postduif Ankie was al een tijdje heimelijk verliefd op Jopie de brulkikker en pikte uit wraak de hersenen van Ries de piranha uit zijn schedel. Toen zij zag wat zij had gedaan kon ze niet meer leven met zichzelf en hing zich op aan de versiering van Joris de krekel. Joris lag zwaargewond op het door zijn moeder gebreide vloerkleed en vroeg Fleur de libelle om hulp te gaan halen. "Ga jij maar lekker dood!" schreeuwde Fleur en liep kwaad de deur uit. "Wat een kutfeest!" riep Joris uit en kon nog maar aan 1 ding denken: zou Nederland nou wel of niet het EK halen??
|
|
| Commentaar (0) |
|
Nico N.
nn
- 80.60.250.6
(Marijn)
|
|
Gepost op 12-9-2003 om 16:07 |
| |
Nico heeft z'n naam niet mee... Was het al bijzonder dat toen ie geboren was hij eruitkwam met moonboots aan beide voetjes, een flubberend felpaarse legging om zijn beentjes, een t-shirt van Black Sabbath met daaroverheen bretels, een broche in de vorm van een pinautomaat en een leren pet op zijn koppie.... nou moest ie ook nog 's door het leven gaan met de achternaam Naaktgeboren! Wederom een bewijs dat God een ziekelijk gevoel voor humor heeft...... waar ik dan wel weer van hou.
|
|
| Commentaar (0) |
|
S. P. in 't Veld
Of naast het veld.
- 80.60.250.29
(Jochem - Intranet)
|
|
Gepost op 12-9-2003 om 0:45 |
| |
Spring Jantje, spring! Spring toch in dat veld! Kom op nou!
Maar ja.. Jantje lag weer eens dwars... springen in 't veld deed ie niet... dat hij diezelfde dag ervoor nog wereldkampioen polsstoklaagspringen was geworden deed niets op aan dat feit.
Gelukkig maar dat zijn vader altijd voor hem klaar stond... alhoewel... in dit geval stond hij danig in de weg... had zijn vader er niet voor gestaan, dan had hij Jantje niet tegen zich aan geschopt gekregen... Tja.. moeder was het zat... dan krijg je dat soort dingen...
|
|
| Commentaar (0) |
|
|
